In deze mooie informatieve nieuwsblog kun je meer te weten komen over het volgende onderwerp: Nieuws over: Waarom moeten sommige mensen in alles dramatisch zijn?. Inclusief een mooie Youtubefilm. Bron: BehindTheScience
Waarom lijken sommige mensen drama en onrust te creëren en aan te trekken in hun eigen leven en de mensen die ermee te maken krijgen? Het is bijna alsof ze zich vervelen en met opzet problemen veroorzaken, gewoon om iets te doen te hebben.
Dat is precies wat ze doen. Ze creëren drama, je hebt gewoon niet alle informatie, dus je kunt niet zien aan welke touwtjes ze trekken en wat ervoor zorgt dat elke persoon in hun omgeving zich gedraagt zoals ze doen. Daarom lijkt het chaotisch, terwijl het in werkelijkheid meer een denkspel is waaruit ze voordelen halen zoals aandacht, wraak, enz.
Drama Queen
Het verklikkerteken in mijn ervaring is wanneer mensen achter hun rug om heel, heel slecht over anderen praten. Geen gemene opmerkingen uit frustratie of het zoeken naar een oplossing met jou voor de vele menselijke wrijvingen die een relatie heeft. Gewoon wrede karakteraanvallen met weinig of geen solide bewijs. Hun woord tegen zei dat van mensen.
En het onmiskenbare teken is wanneer ze je wrede dingen vertellen die andere mensen over je hebben verteld terwijl ze je reactie nauwlettend in de gaten houden. Dat is eigenlijk één persoon tegen elkaar opzetten. Het is manipulatief en machiavellistisch. Een aardig persoon zou zichzelf in jouw schoenen plaatsen en alle kritiek die ze hoorden bagatelliseren en het nooit versterken of er zo over praten.
Houd er rekening mee dat de meeste mensen dat niet zouden doen uit pure verveling. Er is een speciaal soort ziel verpletterende innerlijke leegte nodig om de bijna manische energie te trekken die nodig is om dergelijke complexe netwerken van bedrog en leugens voortdurend te orkestreren en in stand te houden. En een deel ervan, zo niet alles, kan onbewust zijn of gerationaliseerd als acceptabel door die persoon. Dus confrontatie zou waarschijnlijk niet werken.
Aandacht te kort
Levend om te geloven dat de woorden van de hersenen gelijktijdig arriveren als een paar tegenstellingen die het denken beschrijven, zijn mensen wanhopig om “gelijk” te hebben. Als we “verkeerd” zouden reageren op de gedachte die we geloven, zou onze “goede” versus “foute” ervaring, bewust van kennis, eindigen. Door aan mezelf toe te geven dat ik ongelijk heb, wordt het privédebat beëindigd en gaan er microrillingen door ons lichaam… stress zou een einde maken aan de veroudering van niet alleen onze gezichts- en nekspieren in een alarmerend tempo, ook systemen in het hele lichaam zouden beginnen te genezen, waardoor toekomstige alarmerende diagnoses van ernstige aandoeningen worden vermeden.
Kennis die oppositie aantrekt, wordt goed en fout, aantrekkelijk om zich te vermengen en tegelijkertijd het argument te beëindigen en situaties te begrijpen. Dit drama dat bij anderen wordt gezien, is ook in het zelf… voor alle mensen wordt het niet opgemerkt wanneer ik het ben die wordt aangevallen door tegenstand die wanhopig gelijk wil hebben.
Ze willen zo zijn, ze kopiëren de houding van anderen, ze voelden zich goed om het te doen en blijven het doen. Het lijkt goed voor hen, maar voor anderen ziet het er slecht uit. Ze worden nooit verteld over hun houding, ze zullen het nooit weten, dus het is het beste om ze te laten weten, maar als dat niet het geval is, zullen ze uiteindelijk de boodschap krijgen wanneer iemand overdreven dramatisch voor hen wordt.
Meer van dit soort blogs? Bezoek onze website voor nog meer artikelen!